امـــام اول و افــطار آخــریــنش بــود           که دخترش به دعا دست بر فلک برداشت

اگرچه سفره اش از نان و شیر رنگین بود          «علی به خاطر زخم دلش نمک برداشت»

دوچشمه وقف غم مردم از دو چشمش کرد          چه آبها که از این چشمه مردمک برداشت

علی که از جگر خود کباب داشت به عمر         برای دل نمک از سفـرۀ فــدک برداشت

نبود چاه، زمین گـرچه سنگ بود دلش          ز یک تـلـنگـرِ آه عــلی، تَرک برداشت

گذاشت مِهر علی بر نماز، مُهـر قـبول          خدا عیار عبادت به این محک برداشت